- Szkoła ma obowiązek dostosować wymagania edukacyjne do potrzeb rozwojowych dziecka na podstawie opinii z poradni psychologiczno-pedagogicznej oraz na wniosek rodzica, nauczyciela, pedagoga szkoły – jeśli dostrzegą taką potrzebę (wówczas nie jest potrzebne żadne orzeczenie!). W takim przypadku szkoła NA PIŚMIE sporządza PDW – Plan Działań Wspierających ucznia. Nie jest to dobra wola szkoły, lecz obowiązek uregulowany rozporządzeniem. Uwaga! Dostosowanie wymagań nie polega na OBNIŻENIU WYMAGAŃ WZGLĘDEM dziecka (czyli uczeniu go na niższym poziomie), lecz DOSTOSOWANIU WYMAGAŃ poprzez np. wydłużenie czasu pracy, odpowiadanie nie przy całej klasie, częstsze przerwy w wysiłku intelektualnym, mniejszą liczbę zadań na sprawdzianie, czy też przygotowanie sprawdzianu SPECJALNIE dla konkretnego ucznia! Takich sposobów jest tyle, ilu uczniów w klasie 🙂
- Dziecko, które ma orzeczenie o kształceniu specjalnym, np. ze względów zdrowotnych (przewlekła choroba), rozwojowych (ADHD, ADD, zespół Aspergera, autyzm, afazja, itp.) lub innych – powinno pracować/uczyć się w szkole na podstawie tzw. IPET-u, czyli Indywidualnego Programu Edukacyjno-Terapeutycznego, który sporządza szkoła na spotkaniu z rodzicami ucznia, nauczycielami, pedagogiem, psychologiem i innymi specjalistami zaproszonymi przez szkołę lub rodzica – na wniosek szkoły lub/i rodzica; Sporządzenie IPET-u jest obligatoryjne, a szkoła dokonuje co najmniej dwa razy do roku sprawozdania z osiąganych przez dziecko (i nauczycieli) wyników.
- Uczeń i jego rodzice mają prawo do uzasadnienia oceny z zajęć edukacyjnych i oceny zachowania dziecka w szkole oraz do sporządzenia przez nauczyciela OCENY KSZTAŁTUJĄCEJ, która wskazuje jak dziecko radzi sobie w poszczególnych obszarach rozwojowych (edukacyjnych) oraz co powinien zrobić i JAK, aby osiągnąć wyższy poziom, aby się rozwijać. Dotyczy to zarówno pracy edukacyjnej jak i wychowawczej. Więcej na ten temat znajdziesz tutaj: https://www.youtube.com/watch?v=XLYpfRhUPnQ
- Uczeń ma prawo do indywidualizacji kształcenia na terenie szkoły, bez wyłączania go z zespołu klasowego (nie należy mylić z nauczaniem indywidualnym i indywidualnym tokiem kształcenia, czy też nauczaniem domowym).
- Dziecko ma prawo do traktowania go z szacunkiem i godnością! Dobrze sprawdza się tzw. ŻYCZLIWA KONSEKWENCJA – pomaga się uczyć, motywować bez umniejszania poczucia wartości ucznia. O sukcesach i sytuacjach niepokojących, rodzice powinni na bieżąco być informowani przez wychowawcę.
- Uczeń ma prawo do opieki psychologa, pedagoga i innego specjalisty na terenie szkoły lub/i w poradni psychologiczno-pedagogicznej.
- Obowiązkiem szkoły jest prowadzić na terenie szkoły zajęcia korekcyjno-kompensacyjne doskonalące funkcje percepcyjno-motoryczne odpowiedzialne za proces czytania, pisania, liczenia itp. oraz terapię pedagogiczną dysleksji, dysgrafii, dysortografii, dyskalkulii i innych “dys”.
- Rodzice mają prawo do informacji i postępach dziecka w edukacji i zachowaniu, wskazówek w zakresie pracy w domu i współpracy z nauczycielem, wychowawcą i dyrektorem szkoły.
- Szkoła, przyjmując dziecko w swoje mury, bierze współodpowiedzialność za losy ucznia i wspólnie z rodzicami powinna szukać takich rozwiązań, które dla dziecka są najlepsze w danym momencie i w przyszłości.
Drogi Rodzicu! Nie ma szkoły idealnej, bo tam gdzie są ludzie w dużych “skupiskach” muszą rodzić się problemy i trudności ( uczą dziecko jak sobie radzić w sytuacjach społecznych), ale sprawna komunikacja potrafi zdziałać cuda 🙂
Jeśli szkoła Twojego dziecka realizuje wyżej wymienione zadania, możesz spać spokojnie!
Jeśli nie, zapraszamy do Da Vinci 🙂
Pozdrawiam serdecznie,
Katarzyna Sieniawska
pedagog-terapeuta-logopeda
